Настаўнік! Ты – як Бог:
Сляпых відушчыш,
Даючы ім вочы.
З калень
Падняцца многім дапамог,
Хто да навукі змалку быў ахвочы.
Кароткі твой засвоіў сёння ўрок,
Калега мой, –
Ў даўгу я прад Табою неаплатным,
Што Ты і мой
Азорыў словам зрок,
Даў зразумець у час – на што я здатны.
Заўсёды помню цесны Твой пакой
(Бы іншага не заслужыў, бач, ад улады),
Як там збіраўся шалапаяў рой
І кожны рады быў пачуць Твае парады.
У невялічкім нашым гарадку,
Дзе ўсе і ўсё – заўжды навідавоку,
Табе
З паклонам я падам руку
І ціха выслухаю,
Быццам на ўроку!
|
|
